prof. Jerzy Wiszniewski

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie w 1931 r. Następnie odbył aplikację sądową i adwokacką, kontynuując równocześnie pracę naukową. W 1936 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Wileńskim za pracę pt. „Zrzeszenia przemysłowe a kartele”.

Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1951 r., zaś tytuł profesora zwyczajnego  w 1961 r. w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.

Praktykę adwokacką rozpoczął w Wilnie, a następnie, w latach 1936–1939, kontynuował ją w Warszawie. Jednocześnie pracował jako doradca prawno-ekonomiczny w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Prowadził także wykłady z prawa handlowego na Uniwersytecie Wileńskim aż do jego zamknięcia z końcem 1939 r.

Podczas II wojny światowej początkowo pracował w Komisji Planowania w Kownie, a w 1941 r. powrócił do Warszawy, gdzie nauczał prywatnie.

Po zakończeniu wojny pracował na stanowisku doradcy ministra w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu. Kierował też centralą handlu zagranicznego „Dal” (1946–1948).

W 1947 r. został zastępcą profesora i kierownikiem Katedry Polityki Ekonomicznej w Akademii Nauk Politycznych, a w 1949 r. kierownikiem Katedry Prawa Gospodarczego w Szkole Głównej Służby Zagranicznej. W latach 1950–1952 pracował w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa na Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1949 r. do przejścia na emeryturę w 1978 r. kierował Katedrą Prawa Gospodarczego w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. W latach 1950–1952 był także dziekanem Wydziału Finansów tej uczelni, a w latach 1952–1955 kierownikiem Zespołowej Katedry Finansów.

Był członkiem Rady Naukowej Naukowego Instytutu Pracy Międzynarodowej Organizacji Pracy (przy ONZ, Genewa, 1959–1963), a także Rady Zarządzającej Instytutu Krajów Rozwijających się (przy ONZ, Genewa, 1960–1966).

Prof. Jerzy Wiszniewski specjalizował się w prawie finansowym i gospodarczym. Interesowała go głównie problematyka przedsiębiorstw państwowych.

W latach 70. stworzył obszerną pracę pt. „Infrastruktura prawna gospodarki narodowej”, a w 1988 r. monografię pt. „Przedsiębiorstwo państwowe, studium prawne”. Zawarł w niej wszystkie podstawowe tezy i wnioski, do jakich doprowadziły go wieloletnie studia nad przedsiębiorstwem. Głosił tezę o konieczności zwiększenia samodzielności przedsiębiorstw państwowych, a przede wszystkim o konieczności ukierunkowania przedsiębiorstw państwowych na osiąganie zysku, który stanowić powinien jedyne kryterium oceny działalności tych przedsiębiorstw.

Szczególne znaczenie miała działalność prof. Jerzego Wiszniewskiego na polu dydaktycznym, a wiele z opracowanych przez niego podręczników akademickich miało charakter pionierski. Całe rzesze polskich ekonomistów zdobywało wiedzę z podręczników takich jak „Encyklopedia prawa”, „Elementy prawa”, „Prawo cywilne” czy „Prawo gospodarcze”. Jego śmierć przerwała zaawansowane prace nad podręcznikiem dotyczącym prawa gospodarczego w warunkach gospodarki rynkowej.

1. Zrzeszenia przemysłowe a kartele, Gebethner & Wolff, Wilno, Warszawa 1936.
2. Pojęcie spółki cichej, Wilno 1937.
3. Prawo gospodarcze, cz. 1, Akademia Nauk Politycznych, Warszawa 1949.
4. Z problematyki socjalistycznej własności państwowej: (na marginesie pracy Wenediktowa pt. „Socjalistyczna własność państwowa”), Warszawa 1949.
5. Prawo gospodarcze: skrypt z wykładów na roku II Wydz. Społ. Polit. Akademii Nauk Politycznych. cz. 3-4, Akademia Nauk Politycznych, Warszawa 1950.
6. Prawo gospodarcze: skrypt z wykładów na roku II Wydz. Społ. Polit. Akademii Nauk Politycznych. cz. 5, 6, 7, Akademia Nauk Politycznych, Warszawa 1950.
7. Wykład pt. Encyklopedia prawa. Z. 1; Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie. Studium Zaoczne. Katedra Prawa, Kraków, Warszawa 1952.
8. Wykład pt. Encyklopedia prawa. Z. 2; Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie. Studium Zaoczne. Katedra Prawa, Kraków, Warszawa 1952.
9. Encyklopedia prawa. cz. 1,  Szkoła Główna Służby Zagranicznej, PWN, Warszawa 1952.
10. Encyklopedia prawa. cz. 2, Szkoła Główna Służby Zagranicznej, PWN, Warszawa 1952.
11. Wykład pt. Encyklopedia prawa. z. 5; Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie. Studium Zaoczne. Katedra Prawa, Kraków, Warszawa 1953.
12. Zasady prawa cywilnego, Szkoła Główna Służby Zagranicznej w Warszawie, PWN, Warszawa 1953.
13. Wykład pt. Encyklopedia prawa. z. 2; Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie. Studium Zaoczne. Katedra Prawa, Warszawa 1954.
14. Wykład pt. Prawo cywilne. z. 1; Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie. Studium Zaoczne. Katedra Prawa, Warszawa 1954.
15. Wykład pt. Prawo cywilne. z. 2; Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie. Studium Zaoczne. Katedra Prawa. Wszystkie Wydziały, Warszawa 1954.
16. Wykład pt. Prawo cywilne. z. 3; Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie. Studium Zaoczne. Katedra Prawa. Wszystkie Wydziały, Warszawa 1954.
17. Prawo cywilne, PWN, Łódź, Warszawa 1955.
18. Encyklopedia prawa. cz. 1, Szkoła Główna Planowania i Statystyki, Warszawa 1955.
19. Encyklopedia prawa. cz. 2, Oddział Wydawniczy Zaocznych Studiów Ekonomicznych, Warszawa 1956.
20. Prawo cywilne, PWN, Warszawa 1956.
21. Encyklopedia prawa (wstęp i rozdział 1), Oddział Wydawniczy Zaocznych Studiów Ekonomicznych, Warszawa 1957.
22. Prawo cywilne. cz. 1, Oddział Wydawniczy Zaocznych Studiów Ekonomicznych, Warszawa 1957.
23. Prawo cywilne. cz. 2, wyd. 2, Oddział Wydawniczy Zaocznych Studiów Ekonomicznych, Warszawa 1957.
24. Encyklopedia prawa, wyd. 2 popr. i uzup., PWN, Warszawa, Łódź 1957.
25. Encyklopedia prawa, ZWSE Oddział Wydawniczy Zaocznych Studiów Ekonomicznych, Warszawa 1958.
26. Prawo cywilne, wyd. 2, PWN, Warszawa 1959.
27. Zarys encyklopedii prawa: podręcznik dla wyższych szkół ekonomicznych, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1960.
28. Zarys encyklopedii prawa: podręcznik, PWN, Warszawa 1960.
29. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 2., PWN, Warszawa 1962.
30. Prawo cywilne, PWN, Warszawa 1964.
31. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 3, PWN, Warszawa 1964.
32. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 4 niezm., PWN, Warszawa 1966.
33. Prawo cywilne, wyd. 2 niezm. PWN, Warszawa 1966.
34. Materiały do nauki prawa cywilnego: materiały szkoleniowe dla aktywu gospodarczego, Zarząd Główny Związku Zawodowego Pracowników Handlu i Spółdzielczości, Zakład Wydawnictw Centrali Rolniczej Spółdzielni, Warszawa 1967.
35. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 5 niezm., PWN, Warszawa 1967.
36. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 6 niezm., PWN, Warszawa 1968.
37. Zarys prawa cywilnego, PWN, Warszawa 1969.
38. Stosunki prawne przedsiębiorstwa handlowego z uczestnikami obrotu towarowego oraz instrumenty prawne zapewniające właściwe wykonywanie umów, współautor  Jerzy Lewandowski, PUR "Reklama”, Warszawa 1970.
39. Zarys prawa cywilnego, wyd. 2, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1970.
40. Organizacja prawna przedsiębiorstwa państwowego i spółdzielni, PUR "Reklama", Warszawa 1970 (współautor Jerzy Lewandowski).
41. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 7 zm., PWN, Warszawa 1970.
42. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 8, PWN, Warszawa 1971.
43. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 9., PWN, Warszawa 1972.
44. Zarys prawa cywilnego, wyd. 3, PWN, Warszawa 1972.
45. Elementy prawa: skrypt dla studentów I roku, Szkoła Główna Planowania i Statystyki, Warszawa 1974.
46. Zarys encyklopedii prawa, wyd. 10 zm., PWN, Warszawa 1974.
47. Elementy prawa, PWN, Warszawa 1976.
48. Elementy prawa, wyd. 2, PWN, Warszawa 1977.
49. Prawno-organizacyjna infrastruktura sektora państwowego gospodarki narodowej, Szkoła Główna Planowania i Statystyki, Warszawa 1980.
50. Prawo gospodarcze, PWN, Warszawa 1982.
51. Słownik prawniczy polsko-angielski, praca zbiorowa, Warszawa 1986.
52. Słownik prawniczy polsko-niemiecki, praca zbiorowa, Warszawa 1987.
53. Przedsiębiorstwo państwowe: studium prawne, PWN, Warszawa 1988.